Πώς να ξεχωρίσω τις δεισιδαιμονίες από τις τελετουργίες και την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;
Μπορει να θεωρηθεί ΙΨΔ η καταταξη των ανθρωπων σε γρουσούζηδες και γουρληδες; Καθως και η αναγκη διαφορων γουριων για καλη τυχη; Ποιο είναι το οριο επιφυλακης σε μια τετοια περιπτωση; Χρειαζεται να απευθυνθούμε σε ειδικο; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Αγαπητή κ. Π,
οι προλήψεις, τα γούρια και οι δεισιδαιμονίες είναι το αποτέλεσμα κοινωνικών και ψυχολογικών διεργασιών. Συμβάλουν στο να γεμίζουν τον χρόνο μας. Βοηθούν στο να καταπολεμήσουμε τα νεύρα μας ή την ανυπομονησίας μας. Άλλες φορές μας βοηθούν να ανταπεξέλθουμε στην αβεβαιότητα. Καλύπτουν την ανάγκη μας να έχουμε τον έλεγχο. Ευνοούν την έμφυτης τάση μας να ελαχιστοποιούμε τις αρνητικές εκβάσεις και να μεγιστοποιούμε τις θετικές. Κατά αυτή την έννοια είναι κομμάτι της κουλτούρας του ανθρώπινου γένους. Εφόσον όμως κατανοούμε πραγματικά την επίφαση της ασφάλειας που μας παρέχουν, και μιλάμε για μεμονωμένες συνήθειες ή περιστατικά, δεν συνίσταται ψυχοπαθολογία.
Πώς να ξεχωρίσω τις δεισιδαιμονίες από τις τελετουργίες και την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;
Όταν όμως όντως πιστεύουμε ότι τέτοια «τεχνάσματα» μπορούν να ρυθμίσουν ή να επηρεάσουν τη ζωή μας και τα περιστατικά διαχέονται και εκτελούνται σχεδόν υποχρεωτικά, για να μη συμβεί το κακό που φοβόμαστε – τότε χρειάζεται να δώσουμε παραπάνω προσοχή. Εάν οι σκέψεις για το δυνητικό κακό έχουν τον χαρακτήρα εμμονής και προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα άγχους που μειώνονται μόνο όταν ο άνθρωπος που τις νιώθει καταφεύγει στα γούρια, τα φυλαχτά κλπ και μάλιστα επαναλαμβανόμενα, είναι πιθανό το όριο να έχει ξεπεραστεί.
Σε τέτοιες περιπτώσεις γινόμαστε πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη ψυχοπαθολογίας σχετικής με το άγχος (συνηθέστερα η διαταραχή που εκδηλώνεται είναι η ιδεοψυχαναγκαστική) ή / και με την κατάθλιψη (εφόσον στην πορεία της ζωής μας βασιζόμαστε περισσότερο σε εξωτερικούς παράγοντες (πχ. τύχη, μοίρα) παρά στον εαυτό μας. Η έγκαιρη επίσκεψη σε εξειδικευμένο ψυχολόγο ή / και ψυχίατρο για την αξιολόγηση του προβλήματος είναι προτιμότερη από την πιθανότητα να μην μπορείτε μόνη σας να αποφασίσετε και πιθανά να εδραιωθεί ή να χρονίσει μία από τις προαναφερθέντες διαταραχές.
Πώς να ξεχωρίσω τις δεισιδαιμονίες από τις τελετουργίες και την Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή;
Συνοψίζοντας αν κάποιες σκέψεις ή συμπεριφορές γίνουν υπερβολικές, επαναλαμβανόμενες και επίμονες, ορίζοντας την ζωή και απορροφώντας την ενέργειά μας σε τέτοιο βαθμό, που ενώ υποφέρουμε δεν μπορούμε να κινητοποιηθούμε και να αλλάξουμε, ενώ παράλληλα δυσκολευόμαστε να είμαστε λειτουργικοί σε σημαντικούς τομείς της καθημερινότητάς μας, όπως στην εργασία, στις κοινωνικές και διαπροσωπικές μας σχέσεις, τότε μάλλον έχουμε χάσει την ισορροπία μας και οφείλουμε να ζητήσουμε εξειδικευμένη ψυχολογική βοήθεια.